Η ΔΕΠΥ αντιπροσωπεύει τη Διαταραχή Υπερκινητικότητας Ελλειμματικής Προσοχής και το πιο σημαντικό βήμα είναι να εντοπιστούν τα σημεία και τα συμπτώματά της. Τα παιδιά είναι πολύ δραστήριοι και είναι φυσιολογικό να ξεχνούν την εργασία τους, την ονειροπόληση κατά τη διάρκεια των τάξεων, να ενεργούν παρορμητικά ή να τσακώνονται κατά τη διάρκεια του δείπνου. Τα σημάδια της ADHD είναι η έλλειψη προσοχής, η παρορμητικότητα και η υπερδραστηριότητα και αυτά μπορούν να παρεμποδίσουν την ικανότητα μάθησης του παιδιού και ακόμη και να πάρουν μαζί με άλλα παιδιά της ηλικίας τους.
Τι είναι η ADHD;
Είναι μια πολύ συχνή διαταραχή που παρατηρείται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και μπορεί μερικές φορές να συνεχιστεί στην εφηβεία και την ενηλικίωση. Τα συμπτώματα είναι δυσκολία στην εστίαση, αδυναμία προσοχής, δυσκολία στον έλεγχο της συμπεριφοράς και υπερβολική δραστηριότητα.
Οι τρεις βασικοί τύποι ADHD είναι:
- Κυρίως υπερκινητικά-παρορμητικά. Έξι ή περισσότερα συμπτώματα (που αναφέρονται στο επόμενο μέρος) εμπίπτουν στην κατηγορία υπερκινητικότητας-παρορμήσεως. Τα συμπτώματα απροσεξίας είναι λιγότερα από 6, ωστόσο, μπορεί να είναι παρόν σε κάποιο βαθμό
- Κυρίως απροσεξία. 6 ή περισσότερα συμπτώματα εμπίπτουν στην κατηγορία της απροσεξίας και λιγότερο από 6 πέφτουν στην κατηγορία υπερκινητικότητας-παρορμήσεως. Είναι; Ωστόσο, παρατηρείται σε κάποιο βαθμό στα παιδιά. Τα παιδιά που εμπίπτουν σε αυτήν την κατηγορία δεν έχουν κανένα πρόβλημα να πάρουν μαζί με άλλα παιδιά και δεν ενεργούν έξω. Ωστόσο, μπορεί να μην δίνουν προσοχή και να κάθονται πολύ ήσυχα και τείνουν να αγνοούνται ή να φαίνονται υπερβολικά.
- Συνδυασμένη υπερκινητική-παρορμητική και απρόσεκτη. Περισσότερα από 6 συμπτώματα εμπίπτουν τόσο στην κατηγορία υπέρτασης-παρορμήσεως όσο και στην απροσεξία. Τα περισσότερα παιδιά έχουν αυτόν τον τύπο ADHD.
Το παιδί μου έχει ADHD;
Τα κύρια σημεία και τα συμπτώματα της ADHD είναι η έλλειψη προσοχής, η υπερκινητικότητα και η παρορμητικότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι κοινά σε όλα τα παιδιά. Ωστόσο, είναι πιο έντονα σε παιδιά που πάσχουν από ADHD και εμφανίζονται συχνότερα. Για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση της ADHD, αυτά τα συμπτώματα θα πρέπει να είναι επίμονα για 6 μήνες ή περισσότερο και η σοβαρότητα θα πρέπει να είναι υψηλότερη από ό, τι συμβαίνει σε άλλα παιδιά της ίδιας ηλικιακής ομάδας.
Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα απροσεξίας στα παιδιά:
- Δεν μπορούν να δώσουν προσοχή στις λεπτομέρειες
- Πάντα κάνουν απρόσεκτα λάθη
- Έχουν αποσπαστεί εύκολα και έχουν δυσκολία στην εστίαση
- Δεν ακούνε όταν μιλούσαν
- Είναι δύσκολο να θυμηθούν και να ακολουθήσουν τις οδηγίες
- Είναι δύσκολο να οργανωθούν, να σχεδιαστούν και να ολοκληρωθούν έργα
- Τείνουν να αφήνουν τα καθήκοντα ατελείωτα καθώς βαριούνται
- Μπορούν να καταργήσουν εύκολα τα βιβλία, τα παιχνίδια, την εργασία και άλλα αντικείμενα.
Τα συνήθη συμπτώματα της υπερκινητικότητας στα παιδιά:
- Είναι συνεχώς fidgeting και squirming
- Δεν μπορούν να κάθονται ήσυχα σε ένα μέρος και να σηκώνονται συνεχώς ή να εγκαταλείπουν το κάθισμά τους
- Μετακινούνται συνεχώς, ανεβαίνουν ή τρέχουν σε ακατάλληλα μέρη
- Έχουν υπερβολική ομιλία
- Έχουν δυσκολία να παίζουν ήσυχα ή να χαλαρώνουν
- Φαίνεται ότι οδηγούνται από κινητήρα και πάντα φαίνονται εν κινήσει
- Μπορεί να φαίνεται να έχουν μια γρήγορη και σύντομη ιδιοσυγκρασία
Τα κοινά συμπτώματα της παρορμητικότητας στα παιδιά:
- Λειτουργούν χωρίς σκέψη
- Απαντούν σε ερωτήσεις χωρίς να ακούν ολόκληρη την ερώτηση ή χωρίς να περιμένουν να τους ζητηθεί
- Έχουν δυσκολία να περιμένουν τη σειρά τους όταν παίζουν παιχνίδια ή στέκονται στη σειρά
- Λένε το λάθος πράγμα σε λάθος στιγμή
- Τείνουν να διακόπτουν τους άλλους
- Εισβάλλουν σε συνομιλίες ή παιχνίδια
- Θεωρούν ότι είναι δύσκολο να κρατήσουν τα συναισθήματά τους υπό έλεγχο, να έχουν ταμπεραμέντα ή θυμωμένες εκρήξεις
- Δεν παίρνουν το χρόνο να λύσουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και να κάνουν εικασίες
Ποιες είναι οι αιτίες της ADHD;
Η ακριβής αιτία της ADHD δεν είναι πολύ σαφής και η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη για να βρεθεί η αιτία. Πολλοί παράγοντες έχουν εμπλακεί στην ανάπτυξη ADHD, μερικές από τις κοινές αιτίες που δίνονται παρακάτω:
Παράγοντες | Περιγραφή |
Κληρονομικότητα | Έρευνες διαπίστωσαν ότι η ΔΕΠΥ τρέχει σε οικογένειες και η αναζήτηση είναι για την εύρεση των γονιδίων που προκαλούν αυτό το πρόβλημα. |
Περιβαλλοντικές επιπτώσεις | Το κάπνισμα και η κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να προκαλέσει ADHD στα παιδιά. Η έκθεση σε αυτά κατά τη διάρκεια των προσχολικών ημερών μπορεί επίσης να προκαλέσει ADHD. |
Τραυματισμοί στον εγκέφαλο | Η βλάβη του εγκεφάλου στα παιδιά μπορεί να οδηγήσει σε συμπτώματα παρόμοια με τη ΔΕΠΥ. Αλλά τα παιδιά με ADHD δεν έχουν πάντα τραύμα εγκεφαλικού τραυματισμού. Ο λεπτότερος ιστός του εγκεφάλου σε ορισμένες περιοχές της παιδικής ηλικίας μπορεί επίσης να αποτελέσει αιτία για την ADHD. |
Πρόσθετα τροφίμων | Τα πρόσθετα τροφίμων όπως τα τεχνητά χρώματα ή τα συντηρητικά έχουν συνδεθεί με την αύξηση της δραστηριότητας. Απαιτείται περισσότερη έρευνα. |
Πώς να διαγνώσετε τη ΔΕΠΥ
Η φυσική διάγνωση με αίμα, εξέταση ούρων ή εγκεφαλική ανίχνευση δεν είναι εφικτή για τη ΔΕΠΥ, δεδομένου ότι δεν αποτελεί φυσιολογικό πρόβλημα με ορισμένες αιτίες. Η σωστή διάγνωση της ADHD πρέπει να γίνεται από ψυχίατρο, ψυχολόγο και παιδίατρο. Αυτό θα γίνει με την τήρηση των προτύπων συμπεριφοράς, τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τη συμπεριφορά στο σπίτι και το σχολείο. Το συμπέρασμα μπορεί να εξαχθεί όταν τα χαρακτηριστικά είναι παρόμοια με ADHD.
Πότε να δείτε έναν γιατρό
Εάν έχετε αμφιβολίες ότι το παιδί σας παρουσιάζει συμπτώματα ADHD, θα πρέπει να επικοινωνήσετε με τον παιδίατρο ή τον οικογενειακό γιατρό σας που μπορεί να σας στείλει σε ειδικό. Θα έχουν ιατρική αξιολόγηση και θα ελέγξουν εάν τα σημεία είναι για ΔΕΠ-Υ ή για άλλες αιτίες.
Ποιες είναι οι θεραπείες για τη ΔΕΠΥ;
Διάφοροι τύποι φαρμάκων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της ADHD:
- Διεγερτικά. Χρησιμοποιούνται για περισσότερο από 50 χρόνια, είναι η πιο γνωστή θεραπεία για τη ΔΕΠΥ και μπορεί να απαιτούνται αρκετές δόσεις ανά ημέρα. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες θα μπορούσαν να μειώσουν την όρεξη, τον πόνο στο στομάχι, την ευερεθιστότητα και την αϋπνία.
- Μη διεγερτικά. Είναι εναλλακτικές σε διεγερτικά και μερικές φορές χρησιμοποιούνται μαζί με διεγερτικά. Το πρώτο μη διεγερτικό χορηγήθηκε έγκριση το 2003 και έχει λιγότερες παρενέργειες σε σύγκριση με τα διεγερτικά.
- Αντικαταθλιπτικά. Μπορούν να συνταγογραφηθούν αλλά δόθηκε προειδοποίηση από το αμερικανικό FDA το 2004 σχετικά με τον αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας σε παιδιά και εφήβους. Εάν έχει συνταγογραφηθεί, υπάρχει κίνδυνος συζήτησης με τον γιατρό.
Όλα τα παιδιά μπορούν να αντιδρούν διαφορετικά στα φάρμακα και ο γιατρός μπορεί να δοκιμάσει διάφορες επιλογές και δόσεις για τη θεραπεία.
Θεραπείες και Συμβουλευτική
Συμβουλευτική ή συμπεριφοριστική θεραπεία από ψυχίατρο, ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό ή επαγγελματίες υγείας βοηθά τα παιδιά με ΔΕΠΥ να ξεπεράσουν την πάθηση. Ορισμένες από τις διαφορετικές θεραπείες συμπεριλαμβάνουν τη συμπεριφορική θεραπεία, την ψυχοθεραπεία, την εκπαίδευση των γονέων, την οικογενειακή θεραπεία και την κατάρτιση των κοινωνικών δεξιοτήτων.
Αυτές οι θεραπείες κυμαίνονται από στρατηγικές αλλαγής συμπεριφοράς μάθησης, μιλώντας για θέματα, εκπαιδεύοντας τους γονείς να κατανοούν και να καθοδηγούν τη συμπεριφορά του παιδιού τους. Θα πρέπει να γίνει μια συνδυασμένη προσπάθεια με τη συμμετοχή γονέων, δασκάλων και γιατρών. Η εκμάθηση της κατάστασης και η συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς θα είναι χρήσιμες για όλους τους εμπλεκόμενους.
Παρακολουθήστε το βίντεο για να έχετε βαθύτερη κατανόηση σχετικά με τη ΔΕΠΥ:
